Beste Ploegleiders

Vanuit de tenen zullen de eerste vloeken omhoog geschoten zijn: Valverde, ligt eruit. Al op de eerste dag. Au! Ook ik vloek. Zachtjes. Mijn beide tourpleegkinderen, Jeroen van Diepen en Ivo de Heus, hebben de troefrenner in hun ploeg.

‘Over de saamhorigheid hoorde ik een collega praten, dat maakte dat ik hier wilde wonen,’ zegt Rob de Heus. Het is voelbaar in De Schalm, waar de gymzaal nu een sfeervol wielercafé is. Nog meer een enorme huiskamer waar alle dorpsinwoners, jong, oud en alles daar tussenin elkaar ontmoeten. Inderdaad, alles ademt een warme saamhorigheid uit. Al dertig jaar is het tourspel hét evenement dat daarvoor zorgt.

Dit keer voel ik een beetje pijn als ik om me heen kijk.
‘Waarom mogen Ina Hollander en Kees Heilig meedoen? Toch belachelijk? Ze wonen in Hoogkarspel!’ Irene van Engen kreeg dit te horen. Het doet me oprecht een beetje zeer.
Als ik naar Kees kijk, zie ik iets in zijn ooghoek glinsteren.
Ik leg de kwestie monsieur Lévitan voor. ‘Belachelijk!’ foetert hij, oprecht geagiteerd. ‘Laat diegene maar bij mij komen, dan zal ik het haarfijn uitleggen.’

Heeft de persoon in kwestie dit jaar deelname aan het spel misgelopen? Binnen twee uur waren de boekjes uitverkocht. Ongekend!
Ik was op tijd. Jeroen van Diepen niet. Spontaan droeg ik mijn boekje aan hem over. ‘Mijn tourzomer is gered. U bent een held.’ Saamhorigheid. De ontvangen twintig euro gaf ik uit in de boekhandel. Is het niet het ene boek, dan maar een andere.

Vanuit dezelfde onbaatzuchtigheid verkocht Irene van Engen zonder winstbejag haar boekje aan Jan Hooiveld. Die had de afspraak met Erik van Diepen dat die voor boekjes zou zorgen. Helaas, Erik verzuimde.
Maar Erik zou geen van Diepen zijn als hij toch niet zou meedoen.

Voor veertig euro droeg Petra Rijpkema- Sinnige haar deelname aan hem over. Hoewel…het gerucht gaat dat het Erik zestig euro gekost heeft.
Het heeft hem nu al geen windeieren gelegd: een prachtige prijs viel op zijn deelname- tevens lotnummer. Petra misschien een beetje spijt?

Rob de Heus zit met drie briefjes in zijn handen klaar tijdens de trekkingsavond. Pap mag ook voor zonen Ivo en Dax de ploegen trekken. Helaas, dat mag niet.
Regels zijn regels en die zeggen dat iedere ploegleider voor slechts één andere deelnemer het wielerteam mag samenstellen.

Ik geef de keuzes van Ivo door en vis de rest van de renners uit de doos.
Hiermee is Ivo mijn tweede tourpleegkind.
Opvallend is dat Jeroen en Ivo exact dezelfde kopman, sprinter en troefrenners gekozen hebben. Toeval?

‘Ivo werkt in Amsterdam en heeft een late dienst,’ zegt vader Rob. ‘Maar misschien is het een smoes. Dax is een weekend bij vrienden, dat geloof ik wel. Die kan niet liegen.’

Even spreek ik Kees Deken die overtuigd is een slechte ploeg te hebben getrokken. Maar helemaal is hij er niet bij. Vol opwinding vertelt hij over ‘Hotter than my daughter’, waar borsten en billen vrije uitloop hebben.

Tijd om te schakelen en te focussen. De tour 2017 is begonnen.