Beste ploegleiders 2018-2

De sfeer op de trekkingsavond was weer ouderwets opperbest. Leuk, om mensen te zien en te spreken die de rest van het jaar een beetje of helemaal uit mijn zicht zijn. Maar daar is Tour de Westwoud dan ook helemaal op gebouwd; een spel dat bijdraagt aan onderlinge verbondenheid. Notaris Blokker benadrukt dat nog eens.
‘Saamhorigheid, daar doen we het voor. Gezelligheid voorop, want bedenk “het is maar een spelletje.'”
Ik word dan altijd een beetje week, geloof dan voor een moment echt in een vredig plekje in de wereld waar iedereen het licht in elkaars ogen gunt.
Het gegniffel aan de tafel waaraan ik zit, maakt daar een eind aan. Erik van Diepen reageert vol ongeloof als hij hoort dat Kees Heilig geen hulpbron raadpleegt voor de ploegsamenstelling, want: ‘Kees, jij hebt echt de ballen verstand van wielrennen.’
Zelf grijpt hij naar zijn telefoon voor een gesprek met zijn secondant, een deelnemer aan het Nibbik Tour Team. Ze hebben een deal over samen spelen, samen prijzen verdelen.
Hoezo, het is maar een spelletje…
Froome wordt als kopman gekozen met als argument dat het de enige optie is als je serieus mee wilt doen. De door Erik benoemde wieleronbenul Kees deelt die mening.
Tegelijkertijd voert ook Patrick van Diepen een hartstochtelijk gesprek met zijn steun en toeverlaat, van wie de naam niet genoemd wordt. ‘Maar,’ vertrouwt Patrick mij toe ‘hij weet echt alles van fietsen, voetbal, tennis en handbal.’
Ik begrijp dat ik in gesprek ben met de winnaar van Tour de Westwoud 2018.
Na stevig aandringen wil Patrick wel kwijt dat zijn wat oudere,alleswetende helpdesk vanuit Zwaagdijk naar een stulpje vlakbij de Grote Vliet is verhuisd. En, ‘De persoon is van steen, maar dan omgekeerd.’
Wie helpt mij aan de oplossing?
Over zijn gekozen renners zegt Patrick niets, er zijn immers nog steeds ploegleiders die hun team moeten samenstellen.
Hoezo, het is maar een spelletje…
Ondertussen is er een uittocht gaande richting voorcafé. Het verbinding zoekende Westwoudse tourspel moet het vanavond afleggen tegen de voetbalwedstrijd België- Frankrijk.
In de nagenoeg lege gymzaal trekken de laatste ploegleiders hun renners. Ik zie Koos, alias monsieur Le Blanc, achter de microfoon. Door de euforische sfeer, België staat op winnen,hoor ik niet wat hij zegt. Waarschijnlijk bedankt hij de aanwezige lege stoelen en banken voor hun loyale aanwezigheid.

Wanneer ik later mijn fiets uit het rek pak zie ik het exemplaar van Ma Boelis nog staan.
Begin van de avond zag ik hoe de ruim 90- jarige vrouw in flink tempo over het Schalmplein aan kwam scheuren, waarna ze verbazend soepel van de fiets afstapte. Toen wist ik wie mijn winnaar van het tourspel zou worden.
Helaas, in Westwoud doen ze niet aan kopvrouwen.
Toen werd het maar Nibali