Tour Column Tour Column Editie 2019

Beste ploegleiders, 2019-4

op
21 juli 2019

‘Het tourraam van De Schalm is te vergelijken met een raam op de Wallen’. Deze krasse uitspraak van uitbater Roel vraagt om nadere uitleg. Die geeft hij graag. ‘Het is als een bezoek aan de wallen, het is maar of je er behoefte aan hebt. Sommigen komen meerdere malen per dag naar het raam.’  Het raam met het dagelijkse tourklassement wordt goed bezocht weet Roel als geen ander.  

Als goed verstaander begrijp ik dat veelal met haast wellustige blikken de A-4tjes worden bekeken, soms gevolgd door een kreunende zucht van genot: ‘Ik ben gestegen!’  

Perry Bot ziet zijn hoogtepunt afzakken. Hij staat onderaan op het eerste blad. ‘Zolang ik op het eerste blad sta heb ik het gevoel dat ik echt meedoe.’  Door zijn peloton Olympisch te kwalificeren voor wie meedoen belangrijker is dan winnen, speelt hij bewust de underdog. De gewonnen dagprijs na de 9e etappe laat zien dat Perry wel degelijk voor de gouden knikkers gaat.

Beroepshalve was Ruud Braas al jaren aanwezig bij de trekkings-  en slotavond. ‘Het is dan altijd zo gezellig, dat ik weleens mee wilde doen.’  Dat Ruud die avonden niet voor de drankjes kan zorgen, is dan maar zo. Roel: ‘Ruud is freelancer en mag dat zelf weten. Bovendien staat hij in nood altijd klaar.’ Mooie woorden.

Hoog staat Ruud niet met de 222e plek. Veel hoger heeft hij ook niet gestaan. ‘Ik heb er geen verstand van en geen geluk. Toch blijf ik me in de briefjes verdiepen.’  Ruud  waakt ervoor de loser te zijn die voor een rit zes uur invult terwijl dat met een lekke band nog in drie uur te doen is.

 Opvallend is dat Ruud geflankeerd wordt door twee andere nieuwkomers, Michiel Pijl en Hetty ’t Mannetje. Van Michiel weet ik dat hij al jaren wilde meedoen en steeds te laat was. Zo blij dat het hem eindelijk gelukt was een startbewijs in handen te krijgen en dan dit. Omgaan met teleurstellingen beheerst hij vast.

En Hetty… wie is in vredesnaam Hetty met die prachtige achternaam waarvan ik dacht dat het een pseudoniem was?

Amber Stavenuiter, wie kent haar inmiddels niet. De 11-jarige die op haar verjaardag de witte vlag mocht ontvangen en vlak daarna ook het gele exemplaar.  ‘JOEHOE!!’  joelde ze door het dolle in een WhatsApp bericht naar haar moeder. Amber is zo blij, ‘ik hoop zo dat ik ga winnen.’ 

Na een vraag over haar renners verwijst Amber me als een echte professional naar haar woordvoerder, vader Nico. Die laat zien dat zijn dochter heel veel punten heeft binnen gesleept met haar getrokken renners. En helaas, de  afschuwelijke valpartij van Wout van Aert  leverde Amber een uitvaller op.

Dat Amber op de top van het klassement staat maakt haar hoopvol, maar niet gek. ‘Ik kijk alleen naar het laatste stukje van de touretappes en kan ook nog gewoon slapen. Ik houd me er niet de hele dag mee bezig.’  Amber houdt het hoofd koel en bewaart de rust. De  belangrijkste eigenschappen van een winnaar. Veel plezier op gidsenkamp, Amber!

En dan, een heerlijk jongetje wordt de aanwezigen getoond: Jim Kors, zoon van Kelly Schipper en Chris Kors. Geboren op de dag dat de boekjesverkoop startte. Is het dan wel of niet een tourbaby? Ik vind van wel.  

Reageren op deze column? Leuke weet u datjes? Graag! 

[email protected]

LABELS
OOK LEUK