Beste ploegleiders,

Twee jaar geleden schreef ik over weemoed, opgeroepen door verandering van de inschrijvingslocatie. Niet meer bij monsieur Lévitan in de tuin, maar bij De Schalm. Over het gemoedelijk sfeertje met zelf meegenomen thermoskannen en stoelen. Over mensen spreken die je zolang niet gesproken had en het nog even blijven hangen omdat het zo gezellig is. Met daarbij de hoop dat die elementen mee zouden verhuizen.

Wat verlangen we daar nu naar! Waar maakt eigenlijk geen donder meer uit, zolang het maar fysiek kan. ‘Gewoon’ geld overmaken geeft nog niet die voorpret van het spel dat bijna gaat beginnen.

Of…komt de directie misschien ludiek langs om op een even creatieve wijze het boekje te overhandigen?… Ik voel dat er toch iets begint te borrelen in mijn buik. Opwinding. De Tour de France gaat beginnen, dus ook Tour de Westwoud. Dat er dan een hoop staat te gebeuren, is vrijwel gegarandeerd.

Spectaculair was vorig jaar de laatste tijdrit waarin Roglic zijn riante voorsprong verloor en Pogacar er met de eindoverwinning vandoor ging. Ploegleider Klaver en ik zaten enigszins verbijsterd op de bank te kijken naar wat er gebeurde. Wat een klasse, en ook…wat een drama. Nog zie ik Roglic op de grond liggen, helemaal naar de gallemiezen, nauwelijks bevattend wat er was gebeurd. Het raakte me. Dat deed het eveneens toen ik later Roglic met een omhelzing zijn vriend Pogacar zag omhelzen en feliciteren. Het geeft sport zijn absolute schoonheid.

‘Onze’ winnaar vorig jaar was Kelly Bot. Een terechte gele truidrager Als tourcolumnist sprak ik Kelly regelmatig in het pre-corona tijdperk.Buiten, voor het raam van De Schalm om de uitslagen te bekijken, of samen met haar ouders, hangend aan de bar. Kelly wist alles over de ronde van Frankrijk, haar hoefde je echt niets wijs te maken. Dus Kelly, tijdens de slotavond heb ik overtuigd het Wilhelmus gezongen. Staande voor onze televisie.

De unieke online afsluiting van de slotavond zorgde gelukkig voor voldoende reuring om allesbehalve saai te worden. Ploegleider Heilig was met zijn vrouw die avond bij ons om de gezelligheid te delen. En zijn onrust, spanning en niet aflatende verbale enthousiasme dat hij mogelijk, mogelijk op het podium zou eindigen. Heerlijk, het gaf een ietsje van de normale, spannende verwachtingsvolle sfeer tijdens de slotavond. Hij werd vierde.

Dit jaar wordt het weer een online afsluiting, het team van Tour de Westwoud gaat het ‘gewoon’ opnieuw flikken. Chapeau!

Reageren mag altijd, nieuwtjes aandragen eveneens.

[email protected]