Lekker droog in de auto, met ruitenwissers die ik flink het heen en weer geef, rijd ik naar Westwoud om truienbriefjes in te leveren.  Daarna door naar het Schalmraam, eigenlijk tegen beter weten in: wie gaat daar nou met dit hondenweer naartoe?

Bas Dekker en Nordin Dekker dus.

Geen broers, geen neven, helemaal niks, nada familie van elkaar. Weten ze zeker. Bijzonder en niet mogelijk in het bescheiden Westwoud, dacht ik.

Met de capuchon over het hoofd onthult Nordin dat hij er nog niet zo zeker van is dat hij het truienbriefje gaat inleveren.  236e staat hij. Bijna al zijn sprinters liggen eruit. ‘Het wordt niks dit jaar’ concludeert hij na de negende etappe. Het vorige strookje heeft hij niet ingeleverd en de rest laat hij ook in het boekje zitten. Doel: de rode vlag die nu nog schaamteloos wappert in de tuin van monsieur Lévitan. Kun je als tourdirecteur een fouter visitekaartje hebben?  Ik vraag het me af.

Nordin hoopt voor zijn vader, Ton Dekker,op een leuk prijsje en een podiumplek. Gewoon omdat hij hem een fijne vader vindt. Nordin, je vader voelt zich met deze woorden vast al winnaar van de hoofdprijs!

Bas heeft minder uitvallers, maar verwacht er niet teveel van. ‘Zal wel weer middenmoot worden.’ Dat zijn vader, Jos Dekker, ruim boven hem  staat en  daar erg trots op is, is wel een dingetje. Gratis tip ik de jongens juist nu een deal met de vaders te sluiten: ‘als jij een geldprijs wint, mag ik…’ Geloof me, ze zeggen altijd ja en je vergroot daarmee je eigen kansen.

De 10-jarige Jelte de Vries en zijn moeder trotseren eveneens de gestaag vallende regen.

Voor het eerst doet hij mee en heeft er lol in.

Zijn neven en nicht Bart, Huub en Jennifer staan bij de eerste vier in het jongerenklassement, Jelte 16e. Toch lekker opschoven met de twintig punten van de negende etappe. Het antwoord op de vraag welke renner hem zoveel punten opleverde, weet hij echter niet. Moeder Petra neemt als verantwoordelijke ouder terecht de schuld op zich. Zij en haar man Martin wilden persé Max Verstappen op tv zien. Om het nog erger te maken vult ze aan dat ze niet van die wielerliefhebbers zijn. Wel vindt het echtpaar het altijd leuk om naar de slotavond te gaan.

Of Jelte, als grootste sportman van het gezin, het leuk zou vinden als zijn moeder volgend ook meedoet, vraag ik het jochie. ‘Heel leuk!’ reageert die. Lachend stemt Petra toe en bij deze heb je het zwart op wit, Jelte 😉

Op de plek waar ik enigszins beschut sta tegen de regen passeert Roel me en ik informeer of het wielercafé goed bezocht wordt. ‘Zeg maar dat als iedere ploegleider twee biertjes komt halen, ik uit mijn coronadip ben’ grijns hij.

Ik heb een beter idee, Roel. Kun je voor de slotavond geen passende pakketten maken?

Ik denk aan Geel, de kleur van mayonaise, gevuld met vette happen. Of Groen, met vegahapjes. Uiteraard een Bolletjes variant met ….bedenk effe zelf wat, jij bent de tenslotte de ondernemer van ons twee..

Koos Sijm heeft zijn klassering gezien en brult me toe dat hij verdomme nooit wat wint.

Thuis zie ik dat hij op een prachtige 21e plek staat, dus hij moet niet zeuren. Gewoon zijn truienbriefje  goed invullen.