Afra Groot komt als een dolle over het Schalmplein aangescheurd, om vlak voor het tourraam vol in de remmen te gaan. Maar nog voordat ze helemaal stilstaat, hangt ze voorovergebogen over het stuur.  Haar hoofd ver uitstrekkend naar de laatste etappe uitslag. ‘Sta ik nog eerste?’ klinkt het dan.

Ja, Afra staat nog eerste, hoewel Dick Broers op de tweede plek hetzelfde aantal punten heeft. Bijna direct ziet ze dat Dick deze etappe vier punten meer dan haar behaald heeft. Aan welke renner heeft hij dat te danken? Ze vraagt het zich hardop af, maar heeft geen idee.

Bijzonder, want ze hebben onlangs tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht.  Waar hebben ze het dan in godsnaam over gehad, vraag ik me af. Het was heel gezellig, wil Afra prijsgeven. Dick kwam de gele vlag brengen, en bleef hangen voor een koppie.

Zo leuk! Precies zoals het spel bedoeld is, het bevorderen van de onderlinge verbindingen tussen dorpsgenoten.

De gele vlag klappert er nu over in de volle wind op de Binnenwijzend. Geen vanzelfsprekendheid. Er stond al jaren geen vlaggenstok meer in de tuin van Afra en Cees. Het gat ervan was begroeid met gras. De gele vlag bracht daar verandering in. Alleen die was de ultieme reden om naarstig naar het gat te zoeken en het uit te baggeren zodat de mast geplaatst kon worden. 

Over haar eindklassering is Afra twijfelachtig, maar nu geniet ze volop. ‘Ik vind het zo spannend! Ik durf de televisie bijna niet aan te zetten om naar de rit te kijken, zo spannend!’

Van de zenuwen moet ze vaker naar de wc.

De slotavond kijkt ze thuis, alleen, voor de laptop. Ik denk dat het een zenuwslopende uurtjes voor haar worden.

Dan springt Afra op de fiets, naar huis, naar Cees die op de dag van de 18e etappe 85 jaar geworden is. Een leeftijd die ook een vlag waard is.

Dick Jong staat bijna met zijn snufferd tegen het raam aan om goed te kunnen zien op welke plaats hij staat. Dik tevreden constateert hij de 61e plaats, nog nooit heeft hij zo hoog gestaan. Zelfs zijn gezinsleden laat hij ver achter zich. Dick vertrouwt me toe dat vooral zijn vrouw Ingrid het altijd veel en veel beter doet. Mazzel noemt hij dat. Ik vermoed dat hij gelijk heeft als ik naar de verdiende bonuspunten kijk. De miezerige vijftien punten staan in schril contrast met de vijfenzestig die Dick heeft weten te vergaren.

Afwachten of Ingrid haar man met het truienbriefje niet alsnog het nakijken geeft.

Paul Deken roemt, evenals Dick, de gezelligheid van het spel. De speelse, plagerige  onderlinge strijd die het in het gezin geeft.

Op een prijsgevende plek rekent hij niet met zijn vele uitvallers. Hij haalt zijn schouders op, twee keer is hij derde en één keer vierde geweest, Paul is een tevreden man.

Het lijkt erop dat veel ploegleiders de online slotavond met elkaar vieren.  Dick, Paul, hun vrouwen en Arnoud Rijpkema en Peter Ravenek in ieder geval.  Samen, bij Dick.

‘Uiteraard met gevulde koeken, zegt hij ‘ die horen bij het tourfeest.’

Wil Patrouille doet het anders. Alleen thuis, kijkend op haar laptop zal ze de finale van Tour de Westwoud volgen.  Nuchter stelt ze vast dat ze dan wel op de derde plek staat, en al weken bij de eerste tien, de eindklassering is  vaak verre van dat. Ze heeft er ervaring mee. Het geeft te denken over de invulling van haar truienbriefje.

Dan zie ik dat ploegleider Kees Heilig de  Haantje De Voorste dagprijs heeft gewonnen.

En na de 19e etappe de dertiende plek op de ranglijst inneemt. Aangezien hij de slotavond bij ons doorbrengt weet ik dat het opnieuw een zeer roerige avond wordt. In ieder geval bij ons…

Veel plezier allemaal!