Beste Ploegleiders

Mooiboy Sagan ligt eruit. Verdomme. Want laten we wel wezen, vrouwen van Westwoud: Of je het eens bent met de straf of niet: zijn prachtige kop is altijd lekkere televisie.
De rest van de weken moeten we dat missen.
Jammer, jammer.

Na de eerste shock graai ik naar de blaadjes van mijn tourpleegkinderen Jeroen en Ivo. Hadden zij ook niet… Sagan. Ja, dus. De tourkaravaan is amper op weg naar Parijs en ‘mijn’ jongens zijn al hun sprinter en een troefrenner kwijt.
Wat kan een mens aan? Hebben ze met deuren gesmeten, met serviesgoed gegooid, hun deelnameboekje verscheurd?

Een schrale troost: ik had geen glazen bol nodig om met overtuiging te veronderstellen dat heel veel Westwoudse ploegleiders hun sprinter zijn verloren. Sagan: wereldkampioen en grote favoriet voor de groene trui. Wie had hem niet? De Westwoudse lijst na de vijfde etappe laat inderdaad veel ploegleiders zien met een nieuw bijgeschreven uitvaller.

Voor welke verschuivingen gaat het zorgen? Laat het de stille droom van Mariette van Diepen, heel even, uiteenspatten? Om twaalf jaar na haar touroverwinning voor het tweede keer het ereschavot te mogen beklimmen? Of gaat ze later deze tour ergens in de lijst Wil Patrouille tegenkomen? Op de 250e plaats lijkt die hopeloos kansloos. Van de eerste naar de vijfde plek is Mariëtte met de afdaling begonnen. Of had ze gewoon een slechte dag?

Feit is dat nauwelijks een halve week na de start in Dusseldorf er slechts 19 ploegleiders zijn die hun hele team nog compleet hebben. Het kan niet anders of er heerst onrust in het Westwoudse peloton. Hoe krijgen zij hun gehavende team zo goed mogelijk naar de finish in Parijs? Voor spek en bonen zijn de rapen nog niet gaar genoeg.
Bonuspunten verdienen met het voorspellen van ritwinnaars en juiste tijden gaat een nog grotere rol spelen. Wie op spreekwoordelijke dikke, slappe banden verder moet, moet het slimmer spelen. En laten we de truien niet vergeten. Gelukkig zijn die briefjes nog niet ingeleverd. De felbegeerde punten voor de groene trui kan Sagan in ieder geval niet verknallen. Altijd naar de pluspunten blijven kijken.

Ik zie van de positie van Bart Kooi. Mijn neef staat op de 27e plek. Prachtig, en heel even ben ik trots op hem. Dan frons ik mijn wenkbrauwen, mijn ogen nu gericht op de plaats waar zijn dochter Tara staat. 247e…
Tara doet voor het eerst mee en mocht op de trekkingsavond daarom al wat langer opblijven. Een happening voor het meisje.
Papa Bart vertelde toen ontspannen hoe leuk het was om samen met zijn dochter mee te doen. Dat hij zijn 10-jarige meisje uiteraard zou helpen. En natuurlijk wilde hij graag dat ze veel meer punten zou scoren dan hem.
Bart, je doet iets fout!