Pogacar gaat de Tour niet winnen, tenzij, tenzij…dat gaat niet gebeuren. Hij pakt zijn verlies groots. En Vingegaard wordt een grootse winnaar. En van Aert en… zoveel meer renners die in Parijs een ontvangst met diep respect wacht.  Wat een prachtige Tour is het dit jaar, eentje  om goed in het geheugen op te slaan. Zoveel spannende etappes,  mooie mensen,  verhalen en verhitte omstandigheden.

Een fantastische Tour om het 35-jarig jubileum van onze eigen Tour de Westwoud mee te omlijsten.  Voor Anouk is het sowieso een groot feest. Eindelijk mag zij nu als jongste van het gezin Deken ook aan het spel meedoen. Ze straalt als ze vertelt over de  gekregen handdoek die nu meegaat naar het zwembad. Of over haar renners die ze puur op de mooie namen heeft uitgekozen.  Philipse, O’Connor, Woods…Anouk wordt er blij van. Grote kans dus dat die later niet met een Westwouder thuiskomt.  Papa Paul en mama Daniëlle vertellen hoe zij samen voor het inleveren van de strookjes tien renners uitkiezen. Die leggen zij dan hun kinderen Chris, Melanie en Anouk voor zodat die hun eigen keuze kunnen maken. Zouden Paul en Daniëlle hun eigen keuze buiten de selectie houden? Paps en mams staan namelijk ver boven hun kinderen in het klassement.

Opeens krijgt Daniëlle haast, ze moet het haantje nog naar Maaike Oostrom  brengen.

Ik maak kennis met Tara en ik kan haar vertellen dat we familie zijn. In  verwarring kijkt ze naar haar vader Bart Kooi, mijn neef. Die knikt en geeft daarmee aan dat ik eens niet uit mijn nek klets. Ik vraag Tara naar haar gekregen handdoek. Ze wil die bewaren. Voor  als ze op zichzelf gaat wonen vermoed ik en spreek dat uit. Als door een wesp gestoken reageert Bart door te roepen dat Tara nog lang de deur niet uitgaat en nog lekker bij hun thuis blijft wonen. Ik laat het uit mijn hoofd om te zeggen dat die jaren voorbij flitsen. Met familie wil je tenslotte geen gedoe.

Het valt op dat ook deze ouder ver boven zijn dochter in de rangschikking staat. Het kan toeval zijn.

In het geval van Aad, 47e, en Lotte, 172e, van Diepen heeft Lotte het misschien over zichzelf afgeroepen. De bedoeling was dat vader en dochter samen zouden spelen en hun teams op elkaar af zouden stemmen. Probleem, beiden wilden absoluut exact hetzelfde team. De enige aanpassing, ongetwijfeld na veel discussie, werd het verschil in de troefrenners. Voor de klasbakken kon geen akkoord gesloten worden. En daarmee geen deal.

De broers van Diepen lukte het wel om tot een goede samenwerking te komen. Om zo  hun winkansen te vergroten, want prijzen worden verdeeld.  Twee teams stelden ze samen  en pleegden  serieus overleg  voor de strookjes.  De huidige klassering van Lars, 22e, en Sven, 59e, is een prima resultaat. Voorlopig dan.  Gaan de truien nog voor een klapper zorgen?

Het laat zien hoe serieus Lars zijn nieuwe functie als tourdirecteur neemt.  Ook zijn eerste wielerweekend op de racefiets heeft hij onlangs voltooid. En zijn laatste vergadering als stagiaire bij een vergadering van de tourdirectie. Het echte werk gaat met de volgende editie beginnen.

Het lijkt een directeur te worden die niets aan het toeval wil overlaten. Zo kijkt hij de touretappes op de televisie bij voorkeur op de Belgische zender. Vanwege hun grotere kennis van namen en juistheid betreffende de verslaggeving. Ik neem de tip mee, misschien kom ik dan ook weer eens in de top twintig.

Winnaar van het eerste uur, Ton Schaper, gaat ons misschien verrassen. Zal het hem lukken om na 35 jaar weer op het ereschavot te mogen staan? Het zou het jubileum extra bijzonder maken.

Laura de Boer, met vele dagen de gele vlag, durft niet meer te geloven op een podiumplek. De truien…die verdomde truien.

Ondertussen blijven de zusjes van Kampen, Tineke en Mariëtte,  stevig  verankerd op de laatste plekken staan. Er zit werkelijk geen beweging in.  Ik denk dat ze ook een deal gemaakt hebben.  

 Fijne slotavond!